Lewy prosty – najważniejszy cios w boksie

Boks

W boksie zarówno olimpijskim, jak i zawodowym istnieje kilka podstawowych ciosów. Najważniejszym z nich, a jednocześnie często najbardziej niedocenianym jest lewy prosty. Dla osoby walczącej z pozycji mańkuta będzie to prawy prosty. Cios ten potrafi ustawić walkę, a nawet ją wygrać. Z tego artykułu dowiesz się, w jaki sposób nauczyć się wyprowadzać lewy prosty, oraz jakie są jego wariacje.

W świecie boksu ze świetnego lewego prostego słyną tacy zawodnicy jak mistrz świata wagi ciężkiej i pogromca słynnego Muhammada Ali’ego – Larry Holmes. My możemy być dumni z tego jak lewym prostym pracował w trakcie walk Dariusz Tiger Michalczewski. W boksie olimpijskim jest to najczęściej wyprowadzany cios. W boksie zawodowym potrafią nim nokautować między innymi Krzysztof Diablo Włodarczyk, czy Gołowkin. Warto opanować ten cios do perfekcji i zrobić z niego swoją najważniejszą broń.

Technika wyprowadzania lewego prostego

Cios lewy prosty wyprowadzamy z prawidłowej pozycji bokserskiej. Warto tutaj zaznaczyć, że dla każdego zawodnika będzie ona minimalnie inna. Uzależniona jest ona od czynników takich jak:

• Wzrost zawodnika;
• Styl jego walki;
• Preferencja względem sposobu trzymania gardy;
• Uwarunkowania genetyczne.

Klasyczna pozycja to rozstawione nogi na szerokość barków, stopy delikatnie skierowane w lewo. Przednia noga jest mniej obciążona, powiedzmy na jakieś 40%. Tylna noga, która odstawiona jest zaledwie o kroczek, bierze na siebie 60% ciężaru ciała. Gardę trzymamy wysoko. Prawą przy szczęce, natomiast lewą nieco wyżej i dalej od twarzy. Z tej pozycji możemy wyprowadzić cios:

1. Każdy cios zaczyna się od generowania energii z nogi, począwszy na pięcie, a skończywszy na kostkach zaciśniętej pięści;
2. Aby cios był maksymalnie szybki, niewidoczny oraz efektywny należy rozpocząć jego wyprowadzanie od ruchu samej ręki;
3. Kiedy łokieć przekroczy wyprostowanie się w granicach 90 stopni, przenosimy ciężar ciała na lewą nogę i dokręcamy pięść z pozycji pionowej do poziomej;
4. Istotne jest to, aby ręka wędrowała po najkrótszej linii oporu, czyli najlepiej linii prostej. Aby było to możliwe, musimy trzymać łokieć wąsko przy ciele;
5. Pięść dociskamy przed samym zderzeniem się jej z ciałem przeciwnika;
6. Należy pamiętać o obronie w trakcie zadawania ciosu, która polega na trzymaniu przy szczęce prawej ręki, byciu delikatnie skulonym, aby oddalić od rywala brzuch oraz zasłonięciu szczęki barkiem lewej ręki w trakcie wyprowadzania ciosu.
7. Bardzo ważne jest także, aby ręka po wyprowadzonym uderzeniu natychmiast, najkrótszą drogą wróciła do gardy. W przypadku kiedy chcemy zadać podwójny lewy prosty, wraca ona tylko do połowy.

Oczywiście istnieje wiele wariantów lewego prostego, tak samo jak liczne szkoły uczące nieco odmiennej techniki tego ciosu. Warto poznać kilka z nich, aby wybrać tą, która najbardziej nam pasuje i sprawdza się w trakcie walki.

Najczęstsze błędy w trakcie zadawania lewego prostego

Wiele osób zadając jakikolwiek cios, sygnalizuje go swoimi ruchami. Czy to poprzez wcześniejsze opuszczenie ręki, ruch barkiem, skrętem biodra, czy też miną. Kolejnym częstym błędem jest szerokie trzymanie łokci i wyprowadzanie ciosu prostego odpychając łokieć od ciała. Spowalnia to uderzenie, osłabia je i czyni widocznym. Do głowy przychodzi mi także błąd, jakim jest opuszczenie prawej ręki podczas zadawania ciosu lewą. W ten sposób narażamy się na kontrę, zostawiając i niejako zapraszając rywala do ulokowania swojego ciosu w tym miejscu. 

Jednym z istotniejszych błędów jest także nieprawidłowe oddychanie podczas wyprowadzania uderzenia. Zadając cios, robimy wydech, angażując w niego także naszą przeponę. Nadaje mu to dodatkowej mocy. Brak oddychania, wstrzymywanie oddechu czy próba robienia wdechu w trakcie uderzenia zacznie odbierać nam siły. Bez tlenu szybko będziemy słabnąć i tracić kondycję. 

Wiele osób ma także problem z tym, aby po zadanym ciosie ich ręka wróciła do gardy. Na takie zachowanie może pozwolić sobie ktoś taki jak Floyd Mayweather, który wyprowadzał lewy prosty z dołu i bronił się barkiem, nie natomiast osoba ucząca się dopiero prawidłowej techniki. Ostatnim aspektem, na który pragnę, zwrócić uwagę jest stabilność postawy po zadaniu ciosu. Wiele osób traci równowagę kiedy przestrzeli ze względu na nieprawidłowe ustawienie nóg. W żaden cios nie wkładamy całego ciała w taki sposób, aby chybiając celu polecieć do przodu. Istotne jest to, aby zablokować ciało na przedniej nodze. Po wyprowadzonym uderzeniu należy wrócić do prawidłowej pozycji, z której można ponownie zaatakować, bądź przejść do obrony. 

Dlaczego lewy prosty jest taki ważny?

Pan Krzysztof Kosedowski, medalista olimpijski, świetny pięściarz oraz obecnie komentator stacji Polsat Sport powtarza, że nie ma boksu bez przedniej ręki. Trzeba się zgodzić z tym stwierdzeniem. Przednia ręka nie tylko ustawia nam dystans, pozwala także wyczuć przeciwnika. Wielokrotnie otwiera nam także drogę do zadania mocnego uderzenia z prawej ręki. Zawodnicy dobrze operujący lewym prostym są w stanie wybijać rywali z rytmu, burzyć ich plany ataku oraz frustrować ich. Przez to zaczynają oni mocniej się otwierać oraz popełniać błędy narażając się na silną kontrę. Lewy prosty może być wykorzystany jako narzędzie ataku, sposób obrony, a także swego rodzaju dystraktor. Cios ten potrafi być bardzo silny, o czym przekonywali się pięściarze stający w ringu między innymi z GGG. Bez wątpienia zawodnicy dobrze pracujący przednią ręką mają przewagę nad tymi, którzy o niej zapominają. Warto o tym pamiętać i to wykorzystywać.

Rodzaje lewych prostych

Lewy prosty może być bity w sposób klasyczny, tak jak już to opisałem. Można jednak zadawać go na wiele innych sposobów. Pewne rzeczy, które mogą wydawać się błędem stanowią zwykła sztuczkę techniczną w przypadku doświadczonych zawodników.

• Lewy bity z dołu

Wiele osób stosuje gardę z opuszczoną lewą ręką, którą kojarzyć możemy ze sposobu walki między innymi Floyda Mayweathera. Z takiej pozycji cios prosty przednią ręką wyprowadzamy z dołu. Jest on dzięki temu szybszy oraz mniej widoczny. Potrafi zaskoczyć rywala, który nie jest często w stanie odpowiednio szybko zareagować ze swoją obroną. 

• Mocny lewy prosty

Zadając bardzo mocny lewy prosty możemy najpierw zrobić przy ruch taki sam jak do lewego sierpowego. Polega on na cofnięciu nieco lewego barku w tył i wysunięciu nieco prawego w przód. Prawą ręką możemy także wykonać lekki ruch mający być zmyłką. Następnie kiedy rywal spodziewać się będzie sierpowego, my wyprowadzamy cios prosty z pełnym przeniesieniem ciężaru ciała na lewą nogę i krokiem w przód. Wykonujemy pełny wyprost ręki, przyklejając bark do brody i trzymając prawą wysoko w celu obrony. 

• Lewy półprosty – pół podbródkowy

Cios ten bijemy nie dokręcając pięści. Schodzimy nieco w lewą stronę i staramy się podbić nim szczękę rywala w górę. Otwieramy go w ten sposób na mocne uderzenie z prawej.

• Lewy overhand

Cios lewy możemy ulokować nad prawą ręką przeciwnika bijąc go tak samo jak bilibyśmy prawy overhand.

• Rozbijający lewy

Ten rodzaj ciosu lewego wyprowadzamy bez dokręcenia pięści tak, aby miała ona jak najmniejszą powierzchnię i przeszła przez gardę przeciwnika.

Cios lewy prosty jest w boksie najbardziej niedocenianym ciosem jeśli chodzi o jego siłę. Każdy szanujący się trener wie jednak jak ważną stanowi on broń. Z tego właśnie względu polska szkoła boksu słynęła niegdyś z akcji podwójny lewy, prawy prosty. Takimi akcjami brylowali między innymi Andrzej Gołota, Tomasz Adamek czy Dariusz Michalczewski. Warto trenować to uderzenie do perfekcji przed lustrem, a następnie w trakcie sparingów zadaniowych oraz zwykłych, by później móc wykorzystać go umiejętnie w walce. 

CZYTAJ TEŻ >>> Boks: Nie pozwól sobie narzucić czyjegoś stylu